Eugenio Carmi (ur. 17 II 1920 Genua, zm. 16 II 2016 Lugano) - włoski malarz, grafik i rzeźbiarz. Od 1938 mieszkał w Szwajcarii, ukończył studia chemiczne w Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) w Zurichu. Po II wojnie światowej wrócił do Włoch, by studiować sztuki piękne: od 1946 rzeźbę (u Guido Galletti w Mediolanie) i od 1947 malarstwo (u Felice Casorati w Turynie). Początkowo tworzył malarstwo informel, lecz od wczesnych lat 50. zaczął skłaniać się ku abstrakcji geometrycznej, wprowadzając do swych kompozycji elementy z metalu (w latach 1958-1965 współpracował jako konsultant artystyczny z firmą metalurgiczną Italsider). W 1963 był współzałożycielem artystycznej spółki Galleria del Deposito. Był zaprzyjaźniony z Umbertem Eco, ilustrował jego teksty i współpracował z nim nad różnymi projektami. Od debiutanckiej wystawy indywidualnej w Galleria Numero we Florencji w 1958, zorganizowanej przez znanego krytyka Gillo Dorflesa, budował konsekwentnie swą pozycję czołowego reprezentanta abstrakcji geometrycznej, op-artu i sztuki kinetycznej. W 1966 prezentował swą pracę na 33 Biennale w Wenecji. Równolegle z malarstwem i pracami przestrzennymi od 1964 tworzył grafikę, szeroko reprezentowaną w zbiorach muzealnych całego świata, również w Polsce (m. in. Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi).