Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
wys. 20 cm, z podstawą 25,3 cm; dł. 8 cm, z podstawą 9 cm
sygn. przy dolnej krawędzi: M. PAPA
Jej rzeźba, opisywana jako „abstrakcja organiczna“, afirmacyjnie nawiązuje do tematów kobiecych archetypów [...] – archaiczne aluzje współbrzmią z szukaniem symetrii w wypukłościach męskich i kobiecych ciał, ich wzajemnej relacji, a nie przeciwstawienia. [...] Marmur staje się tu miękki jak wosk, dosłownie topnieje, zamieniając się w żywo poddającą się formowaniu materię. Jak napisała synowa Marii Papy, Joëlle Rostkowski, ten „marmur staje się ciałem“ – wrażenie sensualności zimnego kamienia wzmacnia wzbudzający chęć dotyku strukturalny element ruchomych podstaw, na których prace można obracać. Dotyk to zapomniany zmysł skupionej na wywyższaniu tego co „widzialne“ patriarchalnej kultury – intuicyjne pragnienie artystki dotyczy tu zrównania prymatu wzroku z umniejszanym doświadczeniem namacalności.
Agata Araszkiewicz, Kobieta z marmuru [w kat.:] Maria Papa Rostkowska. Kobieta z marmuru, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, Warszawa 2014, s. 71-72.
Rzeźbie towarzyszy certyfikat autentyczności wydany przez syna Nicaolasa Rostkowskiego z 20.01.2020.
Maria Papa Rostkowska:
Maria Papa Rostkowska (1923-2008), rzeźbiarka, malarka i projektantka. Studia artystyczne podjęła w czasie okupacji niemieckiej w Warszawie, kontynuowała od 1946 pod kierunkiem Felicjana Szczęsnego Kowarskiego na ASP w Warszawie. W 1947 przebywała na stypendium w Paryżu. Od 1950 pracowała jako dydaktyk, początkowo w PWSSP w Gdańsku, następnie w ASP w Warszawie, gdzie w 1945 uzyskała dyplom. Do 1956 jako malarka brała czynny udział w polskim życiu artystycznym, zdominowanym w tym czasie przez socrealizm. W 1957 wyjechała ponownie do Francji. Od 1959 zajmowała się głównie rzeźbą, od 1966 skupiła się na rzeźbie w marmurze. Osiadła w okolicy Carrary we Włoszech, gdzie przebywała do końca życia. W 1987 wykonała na zamówienie władz Paryża monumentalną rzeźbę w przestrzeni miejskiej, potem jeszcze kilkakrotnie realizowała podobne prace. Do 2001 intensywnie wystawiała we Włoszech, Francji i innych krajach. W 1991 wzięła udział w wystawie „Jesteśmy” w Zachęcie w Warszawie. Po 2001, z powodu poważnej choroby, ograniczyła udział w wystawach. W 2012w Mediolanie i w 2014 w Warszawie (Oddział Muzeum Narodowego w Królikarni) zostały zorganizowane retrospektywne wystawy artystki, którym towarzyszyły katalogi.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2020-03-22 | 116 | 25 000 zł | 27 000 zł | N/A PLN USD EUR |
