-
obraz w ramie
Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
na odwr. pieczątka: JTarasin [faksymile podpisu artysty] | potwierdzenie autentyczności
Wydaje mi się to normalne, że staramy się ten świat uporządkować w naszej świadomości. Nie tylko nasza praca twórcza, ale każda nasza życiowa działalność polega na porządkowaniu czy dokopywaniu się jakichś prawidłowości czy szukaniu klucza do tego wszystkiego, co nas otacza. Malując, staram się go znaleźć w sumie tych znaków, które tworzą przez swój bieg jakąś dramatyczną sytuację. Gdzie się coś zbiera, gdzieś rozsypuje, gdzieś się układa w monumentalny, nudny wątek – by potem nagle eksplodować. Ja w tym co robię, w swoim malarstwie, staram się po prostu ujawnić swoją obecność w tym niekończącym się, dynamicznym systemie wzajemnych zależności.
Rozmowa z Danutą Kern, [w:] „Poezja“, 1986, nr 3
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Jan Tarasin:
Jan Tarasin (Kalisz 11 IX 1926 - Warszawa 8 VIII 2009) studiował malarstwo w ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Zbigniewa Pronaszki (1946-1951). Jeszcze jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49. W połowie lat 50. stworzył cykle litografii: „Nowa Huta i jej mieszkańcy“, 1954, „Dom“, 1955). W pierwszym przeciwstawił się oficjalnemu optymizmowi, w drugim, operując symboliką martwej natury, zawarł treści egzystencjalne i odnoszące do niedawnego dramatu wojny. Po 1956 zaczął malować obrazy niefiguratywne. Układy wyodrębnionych elementów (określanych jako „przedmioty“) umieszczane były przez artystę na płaszczyźnie (cykl „Wnętrze“, 1957) ), lub w aluzyjnej przestrzeni (cykle „Uczta“, 1957, „Brzeg“, 1962-1964, „Przedmioty policzone“, od 1968, „Antykwariat“, 1968). Zasada ta utrzymuje się w jego malarstwie w następnych latach, różnice między okresami twórczości dotyczą sposobu opracowania „przedmiotów“ i ich usytuowania w przestrzeni obrazu lub wobec tła. Od lat 70. „przedmioty“ zmieniają się w graficzne, zwykle czarne znaki na jasnych tłach (cykl „Kolekcja“, od 1971). Tła z kolei bywają iluzyjnie przestrzenne, zróżnicowane walorowo, miękkie. W latach 90. artysta wrócił do kolorystycznego, bardziej malarskiego rozwiązywania zarówno znaków, jak i teł, często ciemnych lub przenikających się z „przedmiotami“ (cykl „Wylęgarnia przedmiotów“, 1992). Tarasin od 1962 jest członkiem „Grupy Krakowskiej“. W 1963-67 uczył na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. W 1967 przeniósł się do Warszawy, w 1974 podjął pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987-90 był rektorem tej uczelni. W 1976 otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, w 1984 Nagrodę im. Jana Cybisa.; Nagroda na MB Sztuki w San Marino 1965. Równolegle z malarstwem zajmuje się rysunkiem i grafiką - do lat 60. litografią, od 1974 serigrafią. W 1974-1981 wydał 8 autorskich „Zeszytów“ z serigrafiami i własnymi tekstami. W 1995 w Galerii Zachęta odbyła się wystawa artysty, której towarzyszył monograficzny katalog.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2020-12-13 | 102 | 13 000 zł | 15 000 zł | N/A PLN USD EUR |
