Twórczość Hanny Rudzkiej-Cybisowej związana jest ściśle z polskim koryzmem. Artystka rozpoczęła studia malarskie w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Miłosza Kotarbińskiego. Następnie uczyła się w krakowskiej ASP - początkowo u Ignacego Pieńkowskiego, a od 1923 u Józefa Pankiewicza. W 1924 r. wyjechała do Paryża wraz z grupą kolegów tworzących tzw. Komitet Paryski (w skrócie „KP”; stąd nazwa grupy „kapiści”). W 1931 r. wróciła do kraju i wraz z mężem Janem Cybisem zamieszkała w Krakowie. W tym samym roku brała udział w Pierwszej Wystawie Kapistów w Warszawie, a w 1933 r. ponownie wyjechała do Francji, gdzie miała indywidualną wystawę w Galerie Renaissance. W 1937 r. podróżowała do Włoch. W czasie wojny organizowała Samopomoc Koleżeńską w Domu Plastyków w Krakowie. W 1945 r. jako pierwsza kobieta w dziejach krakowskiej ASP została profesorem tej uczelni. Malowała przede wszystkim pejzaże i martwe natury, a rzadziej, także portrety.