Jacek Krzysztof Zieliński studiował w warszawskiej ASP, dyplom uzyskał w 1970. Tworzy w technikach metalowych (akwaforta, akwatinta, mezzotinta i in.) i litografii, zajmuje się również rysunkiem. Od lat 70. brał udział w życiu artystycznym, prezentując na wystawach kompozycje zbliżone stylistyką i nastrojem do sztuki fantastycznej i metaforycznej. W latach 80. uczestniczył w ruchu kultury niezależnej. W początku 1984 zorganizował wraz z żoną, Anną Mizeracką, wystawę we własnym mieszkaniu. Uczestniczył w wystawie niezależnej sztuki polskiej „Jeune peinture – jeune expression”, Grand Palais, Paryż 1982/83 oraz w ogólnopolskich wystawach pod patronatem Kościoła, jak „Obecność”, kościół Przemienienia Panskiego, Garwolin VI 1984, antybiennale „Wokół grafiki”, kościół. św. Maksymiliana Kolbe, Kraków-Mistrzejowice IX 1984, „Czas smutku, czas nadziei”, kościół Matki Boskiej Bolesnej, Poznań VI 1985, „Polska Pieta”, tamże VI 1986 (w rocznicę Czerwca 1956). Jest laureatem Nagrody Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarność” (1987).