sygn. l.g.: Mendjizky
na krosnach napis: 25 M.

Malarstwo Maurycego Mędrzyckiego w Polsce zostało odkryte niedawno. Bardzo szybko jednak pochodzący z Łodzi malarz dołączył do grona najbardziej cenionych przedstawicieli École de Paris. Artysta w sposób niezwykle twórczy korzystał z dorobku ekspresjonizmu, postimpresjonizmu, a także fowizmu. Nie dając się jednak ponieść głośnym hasłom awangardy, podążał ku własnym artystycznym celom; jego pełne witalności i wewnętrznej energii portrety, akty, martwe natury i pejzaże, pogrążone są jednocześnie w lirycznym nastroju. Były one wysoko cenione przez współczesnych, o czym świadczą słowa Maximiliena Gauthiera z 1931 roku:

Dawno temu – w heroicznych czasach – jego nazwisko odbijało się echem po całym Montparnassie. Pokładano w nim nadzieję, że zapoczątkuje nową szkołę w malarstwie. Mędrzycki miał prawdziwy talent do tworzenia sztuki, która ani trochę nie próbowała schlebiać mieszczańskim gustom, toteż zaskarbił sobie entuzjazm wielu przyjaciół, często plasujących się z dala od głównego nurtu.

Dojrzały styl Maurycego Mędrzyckiego wykształcił się w latach 1918-1921. Jak zauważa Artur Winiarski, jest najbardziej widoczny w portretach, które stały się specjalnością artysty. Obrazy z tego okresu są budowane kontrastowymi zestawieniami nasączonych plam barwnych, w których dominowały czyste kolory....