Czesław Borys Jankowski (Warszawa 1862 – Sceaux 1941) – rysownik, ilustrator, malarz; szkołę realną ukończył w Warszawie, po czym – w latach 1880-1881 kształcił się w warszawskiej Szkole Rysunkowej u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Był także uczniem Michała Elwiro Andriollego i pod jego wpływem zajął się przede wszystkim rysunkiem i ilustracją. Od 1880 zamieszczał rysunki w piśmie „Ogrodnik polski”, a później także w innych czasopismach ilustrowanych („Kłosy”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Biesiada Literacka” i inne). W 1886 przeniósł się do Krakowa, gdzie współpracował z pismem „Świat”, a w 1887 zdobył I nagrodę w konkursie TPSP. W 1888 wyjechał do Francji; mieszkał pod Paryżem i uczył się jeszcze u L. Bonnata, R. Collina i F. Cormona. Ceniony jako rysownik-ilustrator był współpracownikiem francuskiego pisma „Illustration”. Zamówienia otrzymywał także z Anglii i Ameryki. Współpracował z paryskim domem towarowym Au Bon Marché; był projektantem mody damskiej, tkanin i tapet. Od 1897 należał do Polskiego Koła Literacko-Artystycznego, od 1928 do Cercle des Artistes Polonais w Paryżu. W 1930 otrzymał francuską Legię Honorową. Malował akwarelą, olejno i pastelem, posługiwał się kredką, tuszem, sepią i gwaszem. Tworzył kompozycje symboliczne, religijne i pejzaże. Ale przede wszystkim był rysownikiem-ilustratorem, cenionym za mistrzostwo warsztatowe, wierność i staranność wykonania. Wśród licznych książkowych ilustracji wykonanych przez artystę, w Polsce najlepiej znane były kartony rysunkowe do Dziadów Mickiewicza (1896), Ogniem i mieczem oraz Potopu Sienkiewicza. Tworzył całe cykle rysunkowe lub olejne, m.in. Z życia artysty (1890), Emigracja (1893) czy Sen Matki (1893). Był autorem szeregu akwarel i rysunków związanych z I wojną światową, np. Żniwo pod Verdun, Alegoria zwycięstwa. Wystawiał w Salonie Krywulta i TZSP w Warszawie, w TPSP w Krakowie, we Lwowie i Poznaniu oraz w Berlinie, Kijowie Paryżu, Marsylii czy Bordeaux. Prace artysty znajdują się, m.in. w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie i Krakowie.