Olgierd Bierwiaczonek, (Łaszczuki, pow. Postawy na Wileńszczyźnie 1925 - Katowice 2002) - malarz i pedagog. Jego droga do malarstwa nie była łatwa. Dzieciństwo, młodość, lata II wojny i okupacji niemieckiej spędził na Wileńszczyźnie. Jako dziewiętnastolatek, w lipcu 1944 roku został wcielony do II Armii Ludowego Wojska Polskiego, z którą przeszedł cały jej szlak bojowy. W latach 1946-1952 pełnił zawodową służbę wojskową. Równocześnie uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Przemyślu. W 1950 roku zdał maturę, poczym uczęszczał na zajęcia kółka plastycznego w Miejskim Domu Kultury w Przemyślu. W 1951 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Katowicach, skąd niebawem przeniósł się na Wydział Malarstwa do Akademii Sztuk Plastycznych w Warszawie, gdzie był uczniem prof. Eugeniusza Eibischa i w 1956 roku uzyskał dyplom. Po studiach zamieszkał w Mikołowie na Śląsku. Pracował jako nauczyciel rysunku i wychowania plastycznego w Katowicach, a równocześnie sam dużo malował. Czynny w środowisku śląskich plastyków, w latach 1967-1972 był, m.in. prezesem Zarządu Okręgu ZPAP w Katowicach. W latach 1965-1976 wystawiał wraz z Grupą Malarzy Realistów. W roku 1974 zrezygnował z pracy pedagogicznej, na stałe zamieszkał w Katowicach i w pełni zajął się własną twórczością. W 1984 został członkiem Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. Malował przede wszystkim portrety, a także martwe natury i pejzaże. Swoje obrazy prezentował na licznych wystawach - indywidualnych i zbiorowych. Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i muzealnych w kraju i za granicą, m.in.: w Galerii Uffizi we Florencji.