Elisabeth Boehm Ronget (Chojnice 1893 – Paryż 1962) była niemiecką malarką, która studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Następnie przeniosła się do Paryża, gdzie zachwyciła się awangardowymi nurtami w sztuce - zwłaszcza kubizmem, który odcisnął piętno na dalszej twórczości artystki. W 1926 roku zmieszkała w Berlinie. Należała do takich grup awangardowych jak Der Blaue Reiter, czy Novembergruppe. Trudna sytuacja polityczna w kraju zmusiła artystkę do wyjazdu do Paryża w 1931 roku. Kontynuowała studia na Académie de la Grande Chaumièr. W tym czasie utrzymywała się z  proektowania tapet, tkanin i dekorowania wnętrz restauracji. W Paryżu poznała swojego męża Paula Rongeta, który zapoznał ją z francuskim malarzem i rzeźbiarzem André Lhote'em. Lhote miał duży wpływ na kierunek jej twórczości, razem z nim Ronget wystawiała swoje prace na Salonie Jesiennym ciesząc się uznaniem europejskich kolekcjonerów. W czasie wojny opuściła Paryż i w 1941 r. zamieszkała w Prawansji. Po wojnie powróciła do francuskiej stolicy i brała udział w Salonie Niezależnych (1946), Salon des Réalités Nouvelles (1953), Salon des Surindépendants (1956).