-
-
-
strona szkicownika znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie (Nr inw.: MNK III-r.a-1920/24).
Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.d.: JAN STANISŁAWSKI
Na odwrocie pionowa kompozycja z dwoma nagimi drzewami w jesiennym pejzażu.
W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajdują się szkicowniki artysty, w których możemy napotkać rysunkowe notatki z wiatrakami. Szkice przedstawiają różne kompozycje pejzażowe z zaznaczeniem miejsca położenia źródła światła – słońca lub księżyca.
Wiatraki stanowią wersję tematu, który kilkakrotnie powtarza się w twórczości Stanisławskiego. W katalogach wystaw „Sztuki“, zarówno tych w Polsce, jaki i w Wiedniu, możemy bez trudu odnaleźć takie pozycje. Wśród nich, m.in. Wiatraki na roli, obraz wystawiony na aukcji w Agra-Art w czerwcu 2012 roku.
W malarstwie Stanisławskiego próżno szukać ludzi. To natura i tworzone przez nią krajobrazy były dla artysty najważniejsze. Olbrzymie połacie pejzażu zamykał w niezwykle małych formatach, nie dławiąc ich i nie zabierając im powietrza. W prezentowanym obrazie również odczuwamy niemal bezkresną przestrzeń. Główną rolę artysta powierzył skłębionym chmurom zawieszonym nad pogrążonym w ciszy wiatrakiem. To na nich obywa się gra świateł z lekkimi przebłyskami niebieskiego nieba. Całość przepełniona jest spokojem leniwego, letniego dnia na dalekich Kresach.
Jan Stanisławski:
Jan Stanisławski (Olszana na Ukrainie 1860 - Kraków 1907) – wybitny malarz pejzażysta, grafik, pedagog – był jedną z najbarwniejszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego epoki Młodej Polski.
Początkowo w Warszawie i Petersburgu studiował matematykę, później malarstwo u Wojciecha Gersona w Warszawie, Władysława Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1885-1888 u Carolusa Durana w Paryżu. Wiele podróżował po Europie – wyjeżdżał do Francji, Włoch, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, Austrii, Czech, wielokrotnie jeździł na Ukrainę.
W 1895 był w Berlinie, gdzie współpracował z W. Kossakiem i J. Fałatem przy malowaniu panoramy Berezyna. W 1897 został profesorem malarstwa krajobrazowego krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, twórcą tzw. krakowskiej szkoły pejzażu. Wykształcił blisko 60 uczniów, m.in. S. Kamockiego, H. Szczyglińskiego, S. Filipkiewicza, I. Trusza czy S. Gałka. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897), członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1901). Uczestniczył w wielu wystawach.
Początkowo malował realistyczne pejzaże oparte na przygotowawczych studiach z natury (liczne zachowane szkicowniki). Późniejsza fascynacja impresjonizmem spowodowała eksperymenty ze światłem w pejzażu i coraz większą dążność do syntezy form barwnych. Podczas swych podróży tworzył setki, najczęściej miniaturowych pejzaży malowanych bezpośrednio w plenerze.
Zajmował się grafiką, ilustracją, projektował plakaty i dekoracje teatralne.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2021-10-17 | 14 | 125 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
