Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.g.: E. Markowski
Na odwrocie nalepka Przedsiębiorstwa Państwowego „Sztuka Polska“ z danymi obrazu, numerem ewidencyjnym i ceną.
Temat „ZOO“ artysta podejmował również w innych, zbliżonych kompozycyjnie obrazach, por.: Mariusz Rosiak, Eugeniusz Markowski, galeriar, Poznań 1999, s. nlb. (Zoo-3, 1980-1986).
Bohaterowie Markowskiego są zmysłowi i okrutni, witalni i groteskowi, tragiczni i śmieszni zarazem – artysta nigdy nie określa ich jednoznacznie, nie dopowiada do końca sytuacji. Postaci z jego obrazów zmagają się ze sobą, splecione uściskiem (może niekontrolowanej namiętności, a może morderczej wściekłości) szarpią się nawzajem w dzikiej walce [...]. Artysta nie ukrywa, że najbardziej pasjonuje go kontrast pomiędzy „coraz zawrotniej rosnącym rozwojem technologicznym a niezmiennością prymitywnych i elementarnych ludzkich pasji i instynktów.
[...] Wizje jego są brutalne, postaci niekiedy karykaturalne, kolor agresywny, czasem aż szokujący. wszystko to pozwala zaliczyć Markowskiego do nurtu ekspresjonistycznego, a nawet upatrywać w nim prekursora coraz liczniejszych rodzimych neoekspresjonistów.
Agnieszka Panecka, Eugeniusz Markowski. Malarstwo, BWA Koszalin, sierpień 1987
♣ Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca...
Eugeniusz Markowski:
Eugeniusz Markowski (Warszawa 8 XI 1912 - Warszawa 24 II 2007) studiował w warszawskiej ASP, dyplom u prof. Tadeusza Pruszkowskiego uzyskał w 1939. Brał udział w kampanii wrześniowej i obronie Warszawy. W latach 1940-1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art Club w Rzymie. Zajmował się też projektowaniem scenografii dla rzymskiego Teatro delle Arti. Był dziennikarzem i dyplomatą we Włoszech i Kanadzie (1945-1955). Po powrocie do kraju był dyrektorem Biura Współpracy Kulturalnej z Zagranicą Ministerstwa Kultury i Sztuki (1960-1969), następnie wykładowcą i profesorem ASP w Warszawie (1969-1984). Współ-pracował jako scenograf z Operą Gdańską i teatrami warszawskimi. W 1963 reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo, miał kilka wystaw indywidualnych. Jego ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i pewna rubaszność figuratywnych przedstawień walk i zmagań spowodowały, że w latach 80. uznano go za prekursora „nowodzikich".
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2021-12-12 | 141 | 70 000 zł | 158 000 zł | N/A PLN USD EUR |
