Tadeusz Lucjan Gronowski (1894- 1990) - grafik, malarz, ilustrator, projektant reklam, plakatów i znaczków pocztowych, scenograf, architekt wnętrz działający w Warszawie i Paryżu. W latach 1917-25 odbył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pod kierunkiem m.in. Edmunda Bartłomiejczyka i Edwarda Wittiga. Techniki malarskie studiował w paryskiej École Supérieur des Beaux-Arts. W Paryżu nawiązał przyjacielskie kontakty z Mojżeszem Kislingiem i Romanem Kramsztykiem. Jako grafik współpracował z czasopismami "Pro Arte et Studio" (od 1916), "Skamander" (od 1920) i "Życie Literackie" (od 1924); wykonywał ilustracje dla luksusowych magazynów "Pani", "Reklama", "Teatr i Życie Wytworne" oraz "Arkady". Zdobił ponadto książki dla takich wydawnictw jak Ignis, Towarzystwo Wydawnicze Rój, Nasza Księgarnia, Biblioteka Groszowa i Biblioteka Polska. Był szeroko znany jako projektant reklam dla wielu firm m.in. Wedla, Orbisu, Hersego i Schichta. Używany od 1929 r. do dziś znak firmowy Polskich Linii Lotniczych LOT jest dziełem Gronowskiego. Artysta zajmował się także projektowaniem znaczków pocztowych. W 1923 r. wstąpił do Stowarzyszenia Artystów Polskich Rytm. W 1928 r. uczestniczył w zdobieniu polichromią kamienic Rynku Starego Miasta w Warszawie. W latach 1918-39 pełnił funkcję kierownika artystycznego w Zakładach Graficznych Wierzbickiego, a w okresie 1930-35 w zakładach Graficznych Braci Kozińskich; związany był też z Zakładami Litografii Artystycznej Władysława Główczewskiego. Wraz z A. Bormanem, J. Gelbardem i J. Mucharskim otworzył atelier graficzno-reklamowe Plakat. W 1933 r. został współzałożycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych. Należał też do Związku Polskich Artystów Grafików i współredagował wydawane przez związek pismo "Grafika".

Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą, zdobywając m.in. Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku. W 1929 został uhonorowany złotym medalem za udział przy realizacji oprawy architektoniczno-dekoracyjnej Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. W 1935 r. otrzymał komandorię Leopolda II za projekt pawilonu polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej w Brukseli. W 1937 zdobył złoty medal za projekty kostiumów i dekoracji oraz srebrny za plakaty na Międzynarodowej Wystawie "Sztuka i Technika" w Paryżu. W 1939 r. nagrodzono złotym medalem projekt pawilonu polskiego jego autorstwa na Wystawie Światowej w Nowym Jorku.

W swym malarstwie z późnych lat 50. Gronowski nawiązał do estetyki kubizmu; ograniczył skalę barw do szarobrązowych tonacji i śmiało syntetyzował formy. W serii obrazów wykonanych pod koniec lat 60. temperą na papierze połączył młodzieńcze poszukiwania malarskie z doświadczeniami plakacisty tworząc abstrakcyjne, zgeometryzowane kompozycje. Nadał im dynamiczny układ i zróżnicowaną fakturę uzyskaną poprzez zmienny rytm równoległych linii; akcentował relacje pomiędzy pierwszoplanowymi figurami i tłem, uwypuklał grę pomiędzy meandrycznie biegnącą linią i konfiguracją plam barwnych. W figuratywnych obrazach Gronowskiego częstym motywem był akt kobiecy, zgeometryzowany, o manierycznie wydłużonych proporcjach i miękkim modelunku lub całkowicie spłaszczony i schematyczny. Artysta umieszczał postacie na abstrakcyjnym tle utworzonym przez geometryczne figury lub zrytmizowane układy płaszczyzn.

źródło: https://culture.pl/pl/tworca/tadeusz-lucjan-gronowski