Marian Konarski (Chrzanów 1909 - Kraków 1998) od 1920 przebywał w Krakowie, gdzie ukończył gimnazjum, a następnie od 1928 studiował w ASP u Władysława Jarockiego i Ignacego Pieńkowskiego (rysunek) oraz Xawerego Dunikowskiego (rzeźba). W 1929 został relegowany z uczelni z powodu przynależności do Szczepu Rogate Serce Stanisława Szukalskiego. Dalszą karierę związał z tym ugrupowaniem, przyjmując pseudonim „Marzyn z Krzeszowic” i przez wiele lat pełniąc funkcję „szczepowego”. Uczył się pod kierunkiem Szukalskiego, organizował wystawy Szczepu i był ich uczestnikiem do 1936, współredagował pismo ugrupowania „Krak”. W 1928 zadebiutował jako poeta na łamach „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, publikował drukiem utwory poetyckie i dramatyczne. W 1939 otrzymał stypendium Funduszu Kultury Narodowej i wyjechał na 2 miesiące do Włoch i Austrii. Lata wojny i okupacji hitlerowskiej spędził w Polsce. Należał do ZWZ i Armii Krajowej, pracował dla Komisji Obwodowej Kedywu w Krakowie m.in. przy fałszowaniu dokumentów. Malował też zarobkowo polichromie w kościołach Polski południowej. W 1948 wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1960 uzyskał dyplom krakowskiej ASP. Działał społecznie jako pedagog i organizator amatorskich grup artystycznych w Chrzanowie. Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe, rysunek i drobne formy rzeźbiarskie. Specjalizował się szczególnie w rysunku, tworząc kompozycje o wymowie symbolicznej utrzymane w charakterystycznym dla członków Szczepu Rogate Serce drobiazgowym, naturalistycznym stylu.