sygn. l.d.: Henryk Weyssenhoff | Monachium 1891

Na odwrocie:

– pośrodku pieczęć: Albert Speckstein | Munchen

– p.d. pieczęć spuścizny pośmiertnej: Henryk Weyssenhoff | ze spuścizny pośmiertnej | Warszawa, dnia

– l.d. orzeczenie Kazimierza Buczkowskiego z 1952 r.

– w górnej części zezwolenie wywozowe.

Zaułek Talnego powstał w trzecim roku pobytu Weyssenhoffa w Monachium. Artysta, który pobierał wtedy nauki w pracowni Alfreda Wierusza-Kowalskiego, posiadał już solidne wykształcenie zdobyte w Klasie Rysunkowej Gersona oraz podczas pięciu lat studiów na petersburskiej Akademii. Stąd też oferowane dzieło prezentuje wirtuozerski warsztat oraz wyczucie kolorystyczne znakomitego pejzażysty. Obraz jest utrzymany w konwencji malarstwa monachijczyków, z jego typową gamą barwną. Widok zaułka artysta pozbawił rozgadanego sztafażu, skupiając się na oddaniu sennej atmosfery kresowego miasteczka. Tonację zgaszonych szarości ożywia złote światło zachodzącego słońca. Jego ostre strugi oraz odbicia w szybach okien, kontrastujące z cieniami, tworzą mistrzowsko rozegraną kompozycję barwną, emanującą zarazem nastrojem wieczornej ciszy i spokoju.

Być może ten właśnie obraz Weyssenhoff prezentował na wystawie w Glaspalast. Co prawda na jego odwrocie nie zachowały się nalepki z wystawy, jednakże pieczęć potwierdzająca jego pochodzenie...