Stanisław Krzyształowski uczył się w szkole artystycznej we Lwowie, a w czasie wojny ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Budapeszcie. W 1947 uzyskał dyplom ASP w Krakowie. Związał się z tym miastem do końca życia, od 1947 pokazując swe prace na wystawach okręgowych i indywidualnych. Uczył też w krakowskiej ASP, prowadząc pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki. Za cało-kształt twórczości Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie nagrodziło go srebrnym medalem. Uczestniczył w Ogólnopolskich Wystawach Plastyki w Radomiu (1948, 1949) i w Warszawie (1950, 1952 i 1954), w Wystawie Malarstwa w XV-lecie PRL, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961, a także w kolejnych edycjach Festiwali Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie (1964-1968, 1972). Tworzył głównie pejzaże, w tym cykl widoków albańskich, wystawiony w Tiranie w 1955 i liczne pejzaże tatrzańskie. Jego styl ewoluował od konwencji realistycznej, poprzez stylizacje i uproszczenia, do abstrakcji aluzyjnej, ku której zbliżył się w drugiej połowie lat 50.