IInformacje o dziele:
sygn. długopisem p.d.: Wacław Piotrowski
Proweniencja: obraz pochodzi ze spuścizny po artyście.
W roku 1927 otrzymał nagrodę m. Warszawy, w 1928 znów nagrodę na wystawie “przedolimpijskiej”, potem jeszcze w roku 1933 medal srebrny na wystawie w Zachęcie. Wtedy był u szczytu powodzenia, krytycy nie szczędzili mu pochwał, zarówno konserwatywni jak rzecznicy awangardy. Obrazy jego chwalił Konrad Winkler a Stefania Zahorska pisała w roku 1928: “Piotrowski zadziwił poważnym ujęciem zagadnień”. Dawali wyraz swemu uznaniu malarze: Wacław Husarski podziwiał “mediumiczne niejako wyczucie psychiki modela”, a Wiktor Podoski “przedziwną czujność plastyczną”.
Piotrowski uprawiał różne techniki malarskie, ale przede wszystkim był rysownikiem: tę zdolność i umiejętność zachował do końca życia. Był dobrym pejzażystą, ale nad wszystko portrecistą; w wywiadzie sprzed kilku laty powiedział o sobie "Byłem i jestem eksperymentatorem psychologiem".
Władysław Tatarkiewicz, Wspomnienie o Wacławie Piotrowskim, Wacław Piotrowski. Wystawa Pośmiertna, ZPAP, Galeria Sztuki MDM, Warszawa 1969.
Wacław Piotrowski:
Wacław Piotrowski (1887 Warszawa – 1967 Warszawa) - malarz, pejzażysta, portrecista, związany z Warszawą. Studiował w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1907–1911), początkowo rzeźbę w pracowni Xawerego Dunikowskiego, a następnie malarstwo u profesorów: Kazimierza Stabrowskiego, Konrada Krzyżanowskiego, Edwarda Trojanowskiego i Stanisława Lentza. Debiutował w roku 1910 w warszawskiej Zachęcie i od tego czasu, do roku 1939 regularnie tam wystawiał. W latach 1919–1922 przebywał we Francji, głównie w Paryżu, gdzie brał udział w salonach i wystawach organizowanych przez Société des Artistes Français oraz Société Nationale des Beaux Arts. W 1920 roku wziął udział w wystawie The International Society of Sculptors, Painters and Gravers w Londynie, zaś w kolejnym - miał indywidualną wystawę w Paryżu w Galerie Devambez, z którą był wtedy związany kontraktem. W latach 1924-1926 przebywał we Włoszech, gdzie powstały jego pejzaże z Neapolu i Wenecji.
Na przełomie lat 20. i 30. artysta zdobył sobie sławę jako autor obrazów sportowych. Przedstawiająca płotkarza Stefana Kostrzewskiego kompozycja "Na płotku" i "Portret Haliny Konopackiej", powstały z myślą o towarzyszącym IX Igrzyskom w Amsterdamie Konkursie Olimpijskim. Mimo, że nie zostały na konkursie wyróżnione, zostały zauważone przez krytykę z uwagi na nowe sposoby ujęcia kompozycji sportowej.
Artysta był uznanym portrecistą, krytyka chwaliła go za umiejętność ujęcia psychologicznego.
Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz i w Gabinecie Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2022-09-06 | 7 | 2 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
