Ignacy Pinkas (Jasło 1888 - Kraków 1935) - malarz i grafik, żołnierz Legionów Polskich; od 1908 studiował jako wolny słuchacz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stanisława Dębickiego i Jacka Malczewskiego. W 1911 był w Paryżu. Od 1912 był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wyruszył z Krakowa z Kompanią Kadrową. Służył w 1. pułku artylerii I Brygady Legionów, a następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. W 1918 był internowany w obozie w Witkowicach. W tym czasie malował i rysował liczne portrety legionistów. W 1919 jako rysownik i malarz wojenny był w Wilnie z dywizją gen. L. Żeligowskiego; namalował wówczas cykl widoków Wilna i pejzaże jego okolic. W 1920 był w Krakowie, skąd wielokrotnie wyjeżdżał na plenery - bądź to na wybrzeże, bądź do Pragi, Wilna, Warszawy, Jasła, Bystrej. Podróżował także do Francji. Należał do Sekcji Plastyków Związku Legionistów w Krakowie. Malował portrety, pejzaże, widoki miejskie, sceny rodzajowe i martwe natury. Zajmował się grafiką; opracował, m.in. dwie teki autolitografii – Wilno (1929) i Kraków (b.d.). Począwszy od 1916 dużo wystawiał – w Krakowie, Warszawie, we Lwowie, w Łodzi, Toruniu, Bydgoszczy, Wilnie, Sosnowcu. W 1926 miał indywidualną wystawę w Pradze. Dużą, retrospektywną wystawę prac artysty urządzono w roku 1974 w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych.