sygn. p.d.: Louis de Laveaux

Paryż nocą przedstawia ruchliwą ulicę, która mimo późnej pory przepełniona jest mocnymi, rozwibrowanymi kolorami. Malowany w typowy dla de Laveaux sposób – śmiałymi, acz delikatnymi pociągnięciami pędzla, z miejscami mocno impastowymi. W pejzażu tym uwagę malarza przykuły przede wszystkim światła ulicznych latarni i sklepowych witryn, które rozświetlają scenę z nocnego życia wielkiego, tłocznego miasta. Od 1892 roku artysta odszedł od przepełnionych powietrzem i światłem, widoków francuskiej stolicy. Pod wpływem przyjaciela – Aleksandra Gierymskiego – uległ fascynacji nocnym miastem. Jak pisała Aleksandra Melbechowska-Luty:

Lata spędzone w Paryżu były czasem „wybuchu” szczególnej pasji, jaka ogarnęła Ludwika de Laveaux. Coraz częściej nurtowało go pragnienie rozwiązania malarskich problemów nokturnu, uchwycenia i odtwarzania swoistych cech krajobrazu oglądanego nocą, zapasów blasku gasnącego dnia lub sztucznego światła latarni z głęboką ciemnością okrywającą miasto. Te same zagadnienia pociągały wówczas Aleksandra Gierymskiego, który poważniej zajął się nokturnami na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Ten rodzaj malarstwa sprawiał artystom niemałe trudności, bowiem obraz miasta widzianego w nocy ma osobliwy wyraz plastyczny. Sztuczne światło, które kładzie się na...