Ildefons Houwalt (Nikołajewsk nad Amurem 1910- Poznań 1987) - malarz, podporucznik kawalerii Wojska Polskiego, członek awangardowej grupy 4F+R (Forma, Farba, Faktura, Fantastyka + Realizm) w Poznaniu. Houwalt uznawany jest przez krytyków za czołowego w Polsce przedstawiciela malarstwa fantastycznego. W latach 1932–1936 odbył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, studiując malarstwo monumentalne pod kierunkiem Ludomira Sleńdzińskiego. Po wojnie przeprowadził się do Poznania. W 1947 roku wraz z Alfredem Lenicą i Feliksem Marią Nowowiejskim wystawiał swoje prace w Salonie Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Wystawa ta, mająca stanowić przeciwwagę dla kapistów, została uznana jako pierwsze wystąpienie grupy 4F+R (Forma, Farba, Faktura, Fantastyka + Realizm) W 1949 roku wziął udział w II wystawie grupy 4F+R (do trzech niezależnych dołączyli: Tadeusz Kalinowski, Zygfryd Wieczorek, Fortunata Obrąpalska, Bolesław Schmidt, Julian Boss-Gosławski i Bazyli Wojtowicz). W 1951 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego i spędził kilka miesięcy w więzieniu, czego efektem była rozwijająca się choroba i makabryczne sny, które go nie opuszczały aż do śmierci, a stanowiły jednocześnie inspirację dla jego twórczości. W 1954 roku otrzymał własną pracownię. Zajmował się przede wszystkim malarstwem olejnym, a następnie techniką dekalkomanii.
Począwszy do lat 70. XX wieku uznawany przez krytyków za czołowego w Polsce przedstawiciela malarstwa fantastycznego.