Leokadia Ostrowska (Warszawa 1875 - Kielce 1952) początkowo uczyła się rysunku na wieczorowych kursach w Muzeum Rolnictwa i Przemysłu w Warszawie, najprawdopodobniej uczęszczała również do Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona. Po otrzymaniu stypendium przez dwa lata studiowała w Academie Colarossi w Paryżu. Podróżowała do Monachium, Wiednia, Krakowa, Mediolanu i Belgradu. Z Londynu po ślubie z bułgarskim skrzypkiem w latach 1903-1905 roku przeniosła się do Sofii. W latach 1905 wróciła do Paryża, a w 1911 roku osiadła w Warszawie. W późniejszych latach przeprowadzała się jeszcze do Poznania (1924-1930), Berlina (1931-1932), ponownie do Warszawy (1934-1937) aż ostatecznie zamieszkała w 1938 roku w Kielcach. Brała udział w licznych wystawach m.in. w TZSP w Warszawie, w Salonie Krywulta, w Krakowie, Poznaniu, w ZZPAP w Kielcach oraz w licznych wystawach zagranicznych w Paryżu, Sofii i Odessie. Tworzyła głównie w technice pastelu - portrety i martwe natury, rzadziej malowała pejzaże. Jej dzieła znajdują się zarówno w zbiorach panstwowych – w Muzeum Narodowym w Warszawie, jak i licznych kolekcjach prywatnych.