Conrad Kiesel (Düsseldorf 1846 – Berlin 1921) był wszechstronnym artystą - niemieckim malarzem, rzeźbiarzem i architektem. Początkowo studiował architekturę w Królewskiej Akademii Architektury, a następnie rzeźbę u Fritza Schapera. Po rzeźbie zdecydował się na malarstwo w Berlinie pod kierunkiem Fritza Paulsena i w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, gdzie został uczniem Wilhelma Sohna.

W 1885 Kiesel osiadł w Berlinie, jako malarz od 1870 regularnie prezentował swoje dzieła na wystawach Akademii Sztuk Pięknych. Uprawiał malarstwo salonowe i najchętniej przedstawiał młode, piękne dziewczyny lub kobiety, często w bogatych wnętrzach. Doskonale oddawał realizm materii co również przyczyniło się do wielkiego sukcesu artysty. Kiesel był prawdopodobnie najlepszym malarzem portretowym swoich czasów, a jego prace zostały nagrodzone kilkoma złotymi medalami na wystawach Akademii Berlińskiej. Wystawiał również w Akademii w Düsseldorfie, Szklanym Pałacu w Monachium, na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku, w Wiedniu Wystawach Dorocznych w 1872, 1891 i 1892, w Królewskiej Akademii w Londynie w 1909 roku.