Zbigniew Gostomski (ur. 1932 Bydgoszcz – zm. 2017 Otwock) – malarz, rysownik, fotografik, twórca instalacji, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej sztuki konceptualnej. W latach 1953-1959 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom obronił w pracowni prof. Michała Byliny. Od 1960 jest związany z macierzystą uczelnią - w 1988 roku uzyskał tytuł profesora. Był jednym z założycieli Galerii Foksal w Warszawie i współtwórcą wielu inicjatyw artystycznych tam organizowanych. Przez ponad dwadzieścia lat współpracował z Tadeuszem Kantorem jako aktor Teatru Cricot 2 i uczestnik hapenningów. Główną problematyką jego dzieł były zagadnienia kompozycji i budowy obrazu oraz dążenie do jego zintegrowania z otoczeniem. Początkowo tworzył prace dwuwymiarowe w duchu op-artu (cykl „Przedmiotów optycznych” z lat 50. i 60.). Na ich podstawie powstawały obiekty trójwymiarowe, w których artysta rozwijał zagadnienie iluzji i przestrzeni. Ich słynnym przykładem jest relief ze stali zaprojektowany na I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965 roku. Późniejsze realizacje przybrały formę environments (m.in. „Environment” w Galerii Foksal w 1967 roku) i działań konceptualnych (m.in. „Zaczyna się we Wrocławiu” w ramach Sympozjum Wrocław 70’). W latach 80. artysta głównie operował symbolem ("Trzy krzyże", 1984). Końcowy etap jego twórczości zdominowało oszczędne w środkach, abstrakcyjne malarstwo, często odwołujące się do motywów znanych z wcześniejszych kompozycji.