-
-
Dniepr niebieski, ok. 1904 (z kolekcji Feliksa Mangghi Jasińskiego)
-
Dniepr (Limany Dniepru o świcie), 1903
-
Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.d.: JAN STANISŁAWSKI
Na odwrocie l.g. numer (różową kredką): 224 [w kółku]; obok (niebieską kredką): Dr Loew;
l.d., przeciwnie do kompozycji (ołówkiem): 3803; ponadto u dołu nalepka zakładu ramiarskiego M. Tramier.
Do obrazu dołączona jest ekspertyza dr Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej z maja 2023 r.
Około 1900 roku w oeuvre malarza nasiliła się skłonność do syntetyzowania pejzażu i ważnym tematem stały się wówczas widoki Dniepru. Artysta wielokrotnie wracał do Kijowa, w którym odwiedzał mieszkającą tam matkę i przy okazji z identycznego punktu malował niemal impresjonistyczną serię naddnieprzańskich pejzaży. Dniepr fascynował Jana Stanisławskiego. Powracał do niego wielokrotnie, aby obserwować jego brzegi, meandry i limany o różnych porach dnia i roku, przy pogodzie pochmurnej i słonecznej; impresjonistycznie wręcz rejestrując w kolejnych kompozycjach zmiany zachodzące w barwach rzeki czy w grze światła na tafli wody. Raz Dniepr był szafirową wstęgą wijącą się na tle łach piasków, innym razem przybierał kolor ugru, fioletu czy brązu odzwierciedlającego grozę rzeki. Powstała w ten sposób seria niewielkich pejzaży – „pieśni o naturze“, w których pierwszoplanowa rola przypadła wijącej się rzece i jej barwie, zdominowanej przez głębokie szafiry, fiolety, ugry, błękity...
Jan Stanisławski:
Jan Stanisławski (Olszana na Ukrainie 1860 - Kraków 1907) – wybitny malarz pejzażysta, grafik, pedagog – był jedną z najbarwniejszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego epoki Młodej Polski.
Początkowo w Warszawie i Petersburgu studiował matematykę, później malarstwo u Wojciecha Gersona w Warszawie, Władysława Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1885-1888 u Carolusa Durana w Paryżu. Wiele podróżował po Europie – wyjeżdżał do Francji, Włoch, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, Austrii, Czech, wielokrotnie jeździł na Ukrainę.
W 1895 był w Berlinie, gdzie współpracował z W. Kossakiem i J. Fałatem przy malowaniu panoramy Berezyna. W 1897 został profesorem malarstwa krajobrazowego krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, twórcą tzw. krakowskiej szkoły pejzażu. Wykształcił blisko 60 uczniów, m.in. S. Kamockiego, H. Szczyglińskiego, S. Filipkiewicza, I. Trusza czy S. Gałka. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897), członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1901). Uczestniczył w wielu wystawach.
Początkowo malował realistyczne pejzaże oparte na przygotowawczych studiach z natury (liczne zachowane szkicowniki). Późniejsza fascynacja impresjonizmem spowodowała eksperymenty ze światłem w pejzażu i coraz większą dążność do syntezy form barwnych. Podczas swych podróży tworzył setki, najczęściej miniaturowych pejzaży malowanych bezpośrednio w plenerze.
Zajmował się grafiką, ilustracją, projektował plakaty i dekoracje teatralne.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2023-06-18 | 11 | 120 000 zł | 170 000 zł | N/A PLN USD EUR |
