Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. p.d.: LEBENSTEIN 60
sygn. na odwr. na płótnie p.g.: JAN LEBENSTEIN | figure axiale | 1960
p.d. pieczątka przedstawiająca paletę z pędzlami
Cykl Figur osiowych przyniósł Lebensteinowi – młodemu wówczas artyście – międzynarodowy rozgłos. W 1959 roku przyznano mu Grand Prix na pierwszym Biennale Młodych w Paryżu. Kolejnym ważnym krokiem na drodze artystycznej była wystawa w październiku 1961 w Musée d’Art Moderne de Ville de Paris a następnie indywidualna wystawa w USA w Galerii Chalette w Nowym Jorku na przełomie marca i kwietnia 1962. Figury osiowe prezentowane na wystawach docenione zostały przez krytyków francuskich i amerykańskich. „Dramatycznie dekoracyjne“ i „niezmiernie poruszające“ to tylko niektóre z określeń, których użył John Canaday na łamach “The New York Times“, by opisać figury osiowe polskiego malarza. To według niego już nie tylko wystawa – to spektakl, to misterium. Francuski krytyk Jean-Albert Cartier, pisząc o wystawie Lebensteina w Musée d’Art Moderne de Ville de Paris, stwierdzał: jego twórczość wymaga od amatora milczenia, cierpliwości i refleksji. Trzeba poświęcić sporo czasu, aby oswoić się z tym skamieniałym światem, z tymi tropami, tymi szkieletami, które wyłoniły się z nieokreślonych miejsc i epok i które niepokoją nas swoją...
Jan Lebenstein:
Jan Lebenstein (Brześć Litewski 1930 - Kraków 1999) w latach 1948-1954 studiował malarstwo w ASP w Warszawie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 wziął udział w wystawie w warszawskim Arsenale. Zaprzyjaźniony w czasie studiów z Mironem Białoszewskim, swą pierwszą wystawę indywidualną pokazał w 1956 w Teatrze na Tarczyńskiej. W 1959 zdobył Grand Prix de la Ville de Paris na I Biennale Młodych w Paryżu i w tym roku przeniósł się na stałe do Paryża. Po seriach "figur kreślonych" (na papierze milimetrowym) i "figur hieratycznych" z lat 1955-1958 maluje cykl "figur osiowych" (1958-1962), które wystawia w Paryżu i USA. Równolegle w 1960 zaczyna rysowane "karnety", rodzaj dziennika, który w przyszłości dostarczy motywów wykorzystanych w obrazach. W latach 1964-1965 maluje "Bestiarium", cykl fakturowych, archaizowanych stworów przypominających prehistoryczne wykopaliska. Bezpośrednio po nich wprowadza do swych obrazów postaci ludzkie i fantastyczne, odgrywające sceny ni to mitologiczne, ni to ze snu, często przesycone erotyką. W 1970 projektuje witraże dla Centre du Dialogue w Paryżu. W W 1971 otrzymuje obywatelstwo francuskie 1974 powstają gwasze inspirowane Folwarkiem zwierzęcym George'a Orwella. W latach 1976-1989 tworzy wyłącznie w technice gwaszu i pastelu, podejmując tematykę mitologiczną i zaczerpniętą z Biblii: cykle ilustracji do Księgi Hioba (wyd. 1979) i do Apokalipsy (wyd. 1986) w nowych przekładach Czesława Miłosza. W 1989 powraca do malarstwa olejnego (cykl "Pergamon"). Artysta otrzymał m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976, Nagrodę Muzeum Archidiecezji Warszawskiej w 1985, Nagrodę im. Jana Cybisa w 1987.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2023-06-18 | 107 | 180 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
