Karol Hiller (Łódź 1891 – okolice Lućmierza pod Łodzią) – malarz, grafik, fotografik; ukończył Łódzką Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową, po czym krótko studiował chemię w Technische Hochschule w Darmstadt (1910-1911) oraz na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Politechniki Warszawskiej (1912-1916). W roku 1913 próbował bez powodzenia podjąć studia artystyczne w Akademii w Petersburgu. Ewakuowany w 1914 wraz z Politechniką do Rosji, przebywał tam do 1921, pracując jako technik na potrzeby armii. Jednocześnie utrzymywał kontakty z kręgami artystycznymi, zrazu w Moskwie, gdzie przebywał do 1916, następnie w Kijowie, gdzie podjął studia w Ukraińskiej Akademii Sztuki, otwartej w 1917. W 1921 wrócił do Polski i osiadł w Łodzi, gdzie do 1929 był gimnazjalnym nauczycielem rysunku i robót ręcznych. Szybko nawiązał kontakty i współpracę z przedstawicielami awangardowego środowiska łódzkiego, m.in. z Witoldem Wandurskim, z którym w 1922 powołał efemeryczną grupę artystyczną „Srebrny Wóz“, skupiającą malarzy, literatów, aktorów itp. W 1923 miał pierwszą wystawę indywidualną w warszawskiej Zachęcie, uczestniczył też w Międzynarodowej Wystawie Nowej Sztuki w Łodzi. W latach 20. zajmował się głównie malarstwem, tworząc kompozycje religijne i symboliczne, później - rodzajowe, podejmujące temat pracy, widoki fabryk, wizerunki robotników itp. Wykonywał również grafikę (linoryty, litografie, cynkografie i in.). W 1926 był współtwórcą Stowarzyszenia Artystów Start, z którym wystawiał do 1930. Przełomowym w jego twórczości okazał się rok 1928, w którym rozpoczął eksperymenty z nową techniką - heliografiką. Również w jego malarstwie w tym roku pojawiły się abstrakcyjne kompozycje geometryczne (Deski), a w 1930 - elementy surrealizmu i abstrakcji niegeometrycznej. Wątki te przeplatały się w twórczości Hillera z tradycyjnym malarstwem realistycznym (np. pejzaże z Kazimierza). W 1931 artysta włączył się do akcji grupy „a.r.“ zbierania prac do Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, darowując do niej dwa obrazy. W tymże roku był współorganizatorem Zrzeszenia Artystów Plastyków (ZAP) w Łodzi. Od 1932 uczył okresowo historii sztuki, rysunku i projektowania w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej, którą kierował Władysław Strzemiński. W 1933 Hiller został redaktorem pisma „Forma“, organu ZAP, w którym zamieszczał artykuły historyczne i teoretyczne oraz recenzje. Po rozłamie w ZAP został prezesem łódzkiego Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków, którą to funkcję pełnił do 1935. W 1938 miała miejsce największa retrospektywa jego prac w warszawskim IPS-ie. W początkach okupacji hitlerowskiej padł ofiarą represji wobec inteligencji polskiej - został aresztowany i rozstrzelany, prawdopodobnie w lesie Lućmierskim pod Łodzią.

Duża monograficzna wystawa prac artysty pt. Karol Hiller 1891–1939. Nowe widzenie: malarstwo, heliografika, rysunek, grafika odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi (listopad 2002 – marzec 2003).