Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.śr.: Wilno 1886 r. | VSleńdziński [inicjały wiązane]
Porównaj:
– Wincenty Sleńdziński, W chwili zwątpienia. Utwory zebrane, Białystok 2006, s. 98, il. [Karta nr 75 ze szkicownika, sygn. La petite – Coquette].
Okres wileński (1883-1909) w twórczości Wincentego Sleńdzińskiego, malarza i zesłańca, rozpoczyna rok 1883, kiedy to artysta na mocy carskiej amnestii wrócił do Wilna. W tym czasie Sleńdziński malował bardzo dużo, pędzla z ręki nie wypuszczał do końca życia. Badacze jego twórczości szacują, że namalował ponad 1200 obrazów, z których większość sprzedał. Niestety tylko niewielka część jego dorobku zachowała się do naszych czasów. Obecnie jego dzieła znajdują się przede wszystkim w kolekcjach muzealnych w Polsce, Litwie, Białorusi i Ukrainie, a także w zbiorach prywatnych. Na rynku sztuki stanowią one rzadkość.
Szkic do Małej kokietki, opatrzony autorskim tytułem: La petite – Coquette, znajduje się w szkicowniku artysty, który jest przechowywany w zbiorach Galerii im. Sleńdzińdzkich w Białymstoku (karta nr 75). Rysunki z autorskiego notesu powstały w latach 1865-1869 w Kniagininie, miejscu, gdzie artysta był zesłany oraz w Charkowie – w którym przebywał otrzymawszy zezwolenie władz na pobyt tam po 1867 roku. Ze szkicownika malarz korzystał jeszcze długo po powrocie z zesłania,...
Wincenty Sleńdziński:
Wincenty Ślendziński (Skrebiny, pow. wiłkomirski - Wilno 1909) – malarz, pianista, zesłaniec, ojciec Ludomira, jednego z najsłynniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego. Był synem malarza Aleksandra Sleńdzińdzkiego, u którego początkowo uczył się malarstwa i rysunku, pobierał także lekcje gry na fortepianie u Stanisława Moniuszki. W roku 1855 wraz z E. M. Andriollim wyjechał do Moskwy, gdzie studiował w tamtejszej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, która była oddziałem petersburskiej akademii, w pracowni Siergieja Zarianki (1855-1863). W trakcie nauki zdobył trzy medale, w tym dwa srebrne. Walczył w powstaniu styczniowym, po jego upadku został zesłany do Charkowa i Kniagina. W 1872 roku przebywał w Krakowie, a następnie kilka lat mieszkał u przyjaciela ojca - Józefa Ignacego Kraszewskiego w Dreźnie. Tam malował portrety osób ze sfer ziemiańskich, m.in. Działyńskich, Mielżyńskich, Działowskich i Kwileckich. W roku 1875 został ponownie zesłany do Charkowa. W roku 1883 otrzymał zezwolenie na powrót do Wilna, gdzie mieszkał do końca życia. Tam ożenił się z wdową po znanym tamtejszym fotografie Józefie Czechowiczu. Tworzył sceny rodzajowe, portrety, pejzaże, a także dzieła o tematyce historycznej z dziejów Litwy oraz obrazy religijne, za które był szczególnie ceniony.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2023-12-10 | 1 | 30 000 zł | 30 000 zł | N/A PLN USD EUR |
