Barbara Massalska (Warszawa 1927- Gdańsk 1980) - malarka, pedagog.  W 1947 rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1951 roku.  W 1948 roku odbyła praktyki w Bolesławcu, w fabryce ceramiki.  W 1951 roku współpracowała z zespołem ceramików Hanny Żuławskiej, współorganizując warszawską wystawę: Hanna Jasińska-Żuławska. Szczegół ceramiczny w architekturze.  Od 1951 roku należała do ZPAP.

W latach 1951-1980 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP.  Jesienią 1963 roku wyjechała na trzymiesięczne stypendium do Paryża. W latach 1964-1970 prowadziła pracownię malarstwa ściennego na Wydziale Malarstwa, a następnie na Zaocznym Studium Wychowania Plastycznego.

Uczestniczyła w licznych wystawach. Wzięła  udział  m.in. w warszawskiej wystawie „Tkanin i ceramiki” w 1955 roku, na której zaprezentowała wykonaną wspólnie z Marią Leszczyńską mozaikę „Tarcza zegara słonecznego”. Rok 1955 i udział Massalskiej w wystawie „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi”, to przełom w twórczości artystki. Odejście od malarstwa w duchu postimpresjonistycznym, czy realistycznym politycznie zaangażowanym, w stronę abstrakcji oraz zainteresowań malarstwem architektonicznym. Artystka ściśle współpracowała z Hanną i Jackiem Żuławskimi, co zaowocowało m. in. realizacjami polichromii kamienic przy ulicy Długiej i Długim Targu w Gdańsku oraz wystroju budynków MDM w Warszawie.