Walery Eljasz-Radzikowski (Kraków 1840[1] - Kraków 1905) znany jest nie tylko jako malarz, ale także jako autor przewodników tatrzańskich i wielki popularyzator Tatr i Zakopanego. Studia malarskie odbył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W.Łuszczkiewicza, od którego przejął „starożytnicze” zainteresowania dawnymi zabytkami Krakowa i tematami historycznymi w obrazach. Naukę kontynuował w Monachium, gdzie w okresie powstania w 1863 r. pełnił specjalną misję zleconą przez Rząd Narodowy. Podróżował do Belgii, Francji, Niemiec, Szwajcarii i Włoch. Przyjaźnił się z J.I.Kraszewskim, który często służył mu radą w wyborze tematów obrazów i dopomógł do wydania opracowanego przez Eljasza Ilustrowanego Przewodnika do Tatr, Pienin i Szczawnic (1870). Eljasz malował olejno i akwarelą - widoki zabytków Krakowa i większe kompozycje o tematach historycznych (np. Żółkiewski pod Cecorą, Obrona Krakowa przed Szwedami, Wjazd Jana III do Wiednia).