IInformacje o dziele:
sygn. p.d.: Tymon
Na górnej listwie oprawy autorska nalepka z napisem: Tymon Niesiołowski | „Cyrkowcy“ | olej | 70 x 60.
Pełną dojrzałość artystyczną i indywidualny sposób rozwiązywania problemów malarskich osiągnął Niesiołowski po II wojnie światowej. Malował wówczas podejmowane wcześniej tematy, częściej jedynie sięgał do przedstawień cyrkowców i temu właśnie tematowi nadawał osobisty, poetycki charakter.
I. Bal, Tymon Niesiołowski, w: Słownik Artystów Polskich, t. VI, s. 69
Pod koniec II wojny światowej Niesiołowski wraz z rodziną przeprowadził się do Torunia. Rok 1945 otworzył ostatni, dwudziestoletni okres jego twórczości, o czym pisał Zbigniew Czerski: Sześćdziesięciotrzyletni w 1945 r. artysta przystępuje do pracy twórczej z młodzieńczym wprost zapałem i energią. (...) Niesiołowski pracuje bez wytchnienia. Pasja twórcza go wprost rozsadza (Tymon Niesiołowski 1882-1965. Malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, Muzeum Ziemi Bydgoskiej, Bydgoszcz 1966, s. 15).
W okresie toruńskim pojawił się dojrzały styl artysty oparty na linearyzmie i klarownej kompozycji, podporządkowanym dekoracyjności. Badacze jego twórczości zauważają tu fascyjancję malarstwem Henri Matisse'a i Modiglianiego, ale i wskazują na grafikę,...
Tymon Niesiołowski:
Tymon Niesiołowski (Lwów 1882 - Toruń 1965) – malarz, grafik, pedagog; w latach 1900 - 1905 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. W okresie 1906 - 1926 mieszkał w Zakopanem, skąd podróżował do Włoch, Paryża i Monachium. W roku 1908 był współzałożycielem „Grupy Pięciu”, od 1917 związał się z ugrupowaniem „Formistów”, a od 1922 ze Stowarzyszeniem „Rytm”. W roku 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych, a od 1928 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po wojnie objął katedrę Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu; od 1958 był członkiem „Grupy Toruńskiej”. Malował – wyróżniające się dekoracyjnością formy i koloru – martwe natury, akty, portrety, rzadziej pejzaże. Jego styl ewoluował z biegiem lat; wczesne prace ujawniają wyraźne wpływy Wyspiańskiego, późniejsze – wyraźne inspiracje malarstwem francuskim, m.in. twórczością Gaugina, Picassa czy Matisse’a. W obrazach dojrzałego okresu twórczości często stosował płaskie plamy barwne, obwiedzione silnie zarysowanym konturem. Artysta zajmował się także grafiką.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2010-12-05 | 79 | 25 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
| 2024-06-16 | 70 | 28 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
