IInformacje o dziele:
sygn. flamastrem na odwr. śr.: nr. 106 | 1976 | H. Stażewski
Pochodzenie:
Kolekcja historyk sztuki Teresy Sowińskiej (1940-2023), autorki wielu publikacji i wystaw, zawodowo związanej z warszawską „Zachętą“.
Obraz wystawiany i opisany:
- Michał Bylina / Henryk Stażewski. Wystawa prac laureatów nagród Ministra Kultury i Sztuki przyznanych w 1977 r. za twórczość artystyczną w dziedzinie plastyki, CBWA Zachęta, Warszawa styczeń 1978, kat. 17 (wymiary 64 x 64 cm).
W latach 70. następują w malarstwie Henryka Stażewskiego dalsze przemiany. Trudno już odtąd grupować jego obrazy w wyraziste etapy, łączyć je w czytelne cykle, rozpatrywać chronologicznie. Inspirują go teraz częściej przeżycia wypływające z obserwacji codziennej rzeczywistości, nawet doraźne wydarzenia, postrzegane intuicyjnie. Rygory formy i kompozycji obrazów się rozluźniają, powstają już niejako w podświadomości artysty. „Wielkie poruszenie – zapisał w swoich notatkach – wywołują u nas coraz szybsze zmiany rzeczywistości. Ale również sprawy społeczne odgrywają tu rolę...“. Powstają na przykład obrazy z wielu przecinających się wiązek linii, obok lakonicznych kompozycji z pojedynczych kresek; białe obrazy ze zróżnicowanymi powierzchniami – gładkimi i fakturowymi; puste i monochromatyczne obrazy obok zapełnionych...
Henryk Stażewski:
Henryk Stażewski (Warszawa 9 I 1894 - Warszawa 10 VI 1988) studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-1920. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem „Formiści” (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich trudnił się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie – były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzyna-rodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: „Blok” (1924-1926), „Praesens” (1926-1930), „Cercle et Carré” (1929-1931), „Abstraction-Création” (1931-1939), „a. r.” (1932-1939). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-1939). W 1930 był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac, będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak collages, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac). Był laureatem wielu nagród i odznaczeń krajowych i zagranicznych, w tym Nagrody Herdera, Wiedeń 1972.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2024-06-16 | 107 | 70 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |