Marek Oberländer (Szczerzec k. Lwowa 1922 - Nicea 1978)  w czasie wojny służył w Armii Czerwonej. W latach 1946-48 uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Następnie w latach 1948-53 studiował w warszawskiej ASP. W 1955, wraz z Elżbietą Grabską, Janem Dziędziorą i Jackiem Sienickim był współorganizatorem Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki, która pod nazwą „Arsenału” weszła do legendy polskiej sztuki współczesnej. Jednym z symboli postawy i stylistyki „arsenałowej” stał się pokazany na tej wystawie obraz Oberländera Napiętnowani. W latach 1956-61 artysta kierował galerią działającą pod patrontem tygodników kulturalno-społecznych, kolejno: „Po Prostu”, „Nowej Kultury” i „Współczesności”. W 1963 wyjechał do Szwecji, w 1964 osiadł we Francji. Mieszkał w Paryżu i Nicei, gdzie zmarł przedwcześnie na zawał serca. Wybór najlepszych prac ze swego dorobku artystycznego przekazał w 1977 Muzeum Narodowemu we Wrocławiu.  W latach 50. tworzył kompozycje figuralne o tematyce historycznej i martyrologicznej, często poświęcone – jak wymienieni Napiętnowani – tragedii Holocaustu. Z czasem uprościł i zredukował formy, wzbogacając jednocześnie ich fakturę. Choć z reguły nie przekraczały progu abstrakcji, „Figury” Oberländera, zazwyczaj malowane i rysowane swobodnie rozlewającym się tuszem, stanowią oryginalną odmianę „czarnego”, poarsenałowego informelu polskiego. Po osiedleniu się we Francji artysta częściej malował olejem i gwaszem, wzbogacając i rozjaśniając paletę. Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę warsztatową (litografia) i użytkową (ilustracja).