-
Artemis Braschi, obecnie w zbiorach Gliptoteki monachijskiej
-
Obraz na wystawie "Chwila wielkiej sztuki".
IInformacje o dziele:
Inne tytuły: Wypoczynek patrycjusz, Wypoczynek, Odpoczynek patrycjusza, Sjesta patrycjusza.
sygn. l.d.: HSiemiradzki | _ Roma 1881._
Obraz wystawiany, wzmiankowany i reprodukowany, m.in. w:
– „Gazeta Polska“ 1881, nr 193 (25 czerwca), s. 3;
– Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, czerwiec 1881;
– „Czas“ 1881, nr 144 (26 czerwca), s. 2;
– „Tygodnik Powszechny" 1881, nr 27 (3 lipca), s. 430 (Wypoczynek patrycjusza);
– B. Zawadzki, Przegląd artystyczny, „Bluszcz“ 1881, nr 34 (12 sierpnia), s. 268 (Wypoczynek);
– W. Marrene, Przegląd sztuk pięknych, „Tygodnik Ilustrowany“ 1881, nr 302 (8 października), s. 230 (Wypoczynek patrycjusza);
– Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim za rok 1881, Warszawa 1882, s. 48 (Wypoczynek patrycjusza, 41 x 32 – wymiary w calach);
– H. Zawilska, Henryk Siemiradzki 1843-1902: obrazy i rysunki ze zbiorów polskich, Muzeum Sztuki w Łodzi, XII 1968 – I 1969, nr kat. 19 (Sjesta patrycjusza);
– J. Miziołek, I duecapolavori de Eico Siemiradzki Le torce di Nerone e Il giudizio di Paride ovvero Il...
Henryk Siemiradzki:
Henryk Siemiradzki (Pieczeniegi (Biełgorod), koło Charkowa 1843 - Strzałkowo k. Częstochowy 1902) - wybitny malarz-akademik; początkowo uczeń malarza Dymitra Bezperczego w Charkowie, absolwent wydziału przyrodniczego Uniwersytetu w Charkowie – od 1864 kształcił się w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. Za prace studenckie otrzymał pięć srebrnych i dwa złote medale.
W 1871 jako stypendysta Akademii, wyjechał do Monachium, gdzie przebywał przez rok, studiując samodzielnie i utrzymując kontakty z tamtejszą kolonią artystów polskich.
Od roku 1872 stale mieszkał w Rzymie; początkowo miał pracownię przy via Margutta, a od 1884 we własnym pałacyku przy via Gaetta. Uhonorowany członkostwem europejskich Akademii – św. Łukasza w Rzymie (1880), Akademii w Petersburgu, Berlinie, Sztokholmie, Paryżu, Turynie, wielokrotnie nagradzany medalami na wystawach, odznaczany orderami państwowymi (m.in. francuską Legią Honorową i włoskim orderem Corona d’Italia), cieszył się wielkim uznaniem i sławą.
Z krajem utrzymywał stałe i żywe kontakty - przesyłał obrazy na wystawy, a w roku 1879 podarował miastu Krakowowi sławny swój obraz Świeczniki chrześcijaństwa, dając początek zbiorom Muzeum Narodowego.
Namalował kurtyny do teatrów w Krakowie (1896) i we Lwowie (1900; dar artysty dla miasta).
Tematów do swych obrazów szukał przede wszystkim w starożytności; w historii, życiu i mitach dawnej Grecji czy Rzymu. Ale tworzył także sceny religijne (Wniebowstąpienie), obrazy rodzajowe i portrety. Z mistrzowską techniką malował zarówno monumentalne, teatralnie inscenizowane i tłumnie zaludnione płótna, jak i kompozycje kameralne, osadzone bądź w scenerii antycznej, bądź w realiach współczesnych (Z wiatykiem, Z pociechą i pomocą).
Malował dekoracyjne plafony (Wiosna, Jutrzenka, Światło i ciemność), był autorem zespołu malowideł w cerkwi Chrystusa Zbawiciela w Moskwie 1875-1879).
Z upodobaniem malował pejzaż, traktowany bądź jako tło osadzonych w nim scen, a czasem jako samodzielny krajobraz pogrążony w zapadającym zmierzchu lub też opromieniony słońcem.
Ze szczególną maestrią odtwarzał efekty wywołane światłem przenikającym poprzez gałęzie drzew, które – jak pisał H. Sienkiewicz – rzucają mocny cień, wśród którego drgają złociste plamy, utworzone przez promienie słoneczne wciskające się między liście /.../ Nikt tak nie maluje tego ruchu promieni słonecznych, jak Siemiradzki.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2024-12-08 | 29 | 2 500 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |