Jan Czesław Moniuszko (Wilno 1853 - Warszawa 1908) - syn kompozytora Stanisława - od roku 1871 uczył się malarstwa w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego, a także prywatnie u Gersona i B.Dziadulewicza. W roku 1878 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Od 1880 stale mieszkał i pracował w Warszawie. Malował sceny rodzajowe, historyczne, historyczno-rodzajowe i religijne. Jego dzieła wyróżniają się dobrą kompozycją, barwnością, wyczuciem nastroju i stylu epok historycznych, przy czym najbliższe były mu czasy stanisławowskie. Debiutował w roku 1879 na wystawie w warszawskiej Zachęcie, zwracając uwagę krytyki obrazem Pierwsze spotkanie Jadwigi z Jagiełłą. Później jeszcze wielokrotnie wystawiał w Zachęcie, w Salonie Krywulta, Salonie Ungra i Salonie Artystycz-nym gdzie w roku 1905 odbyła się zbiorowa wystawa jego prac (ok. 50 obrazów). Wystawiał także w Krakowie, w Łodzi i w Kijowie.