sygn. l.d.: EOkun [litera E wpisana w O] ROMA | 1898.

Rok 1898 był przełomowy dla twórczości Edwarda Okunia. Tego roku wyjechał wraz z żoną na malowniczą wyspę - Capri. Po kilumiesięcznym pobycie tam, postanowili zamieszkać w Rzymie, a Włochy stały się ich domem na kolejne dwadzieścia lat. Dorobek dawnych włoskich mistrzów, pejzaż śródziemnomorski i tamtejsza kultura miały nieoceniony wpływ na malarstwo Okunia. Pierwszymi efektami pochwalił się w salonie Aleksandra Krywulta już w grudniu 1899 roku. Wystawa cieszyła się ogromnym zainteresowaniem warszawskiej publiczności. Z opisu ekspozycji zamieszczonej przez Zygmunta Sarneckiego w „Tygodniku Ilustrowanym” nr 50 z 9 grudnia 1899 r. wynika, że artysta wystawił wówczas zarówno głośne obrazy (takie jak Za siódmą górą, za siódmą rzeką, czy Sen Paganiniego), jak i studia. Prezentowany obraz został namalowany niedługo po przeprowadzce artysty do Rzymu. Jest prawdopodobne, że rok później znalazł się na wspomnianej wystawie w salonie Krywulta.

Studia modeli z rzymskich ulic choć utrzymane są jeszcze w stylu akademickim, to prezentują cechy swoiste dla twórczości Okunia. Malowane są swobodnie i miękko z charakterystycznym efektem zamglenia. Ujęcie postaci jest fotograficzne, jednak potraktowane z dużą wrażliwością artystyczną. Niebawem, pod wpływem świeckich portretów epoki...