sygn. l.g.: Wlastimil Hofmann | 1915

Dzieło pochodzi z wczesnego, najbardziej twórczego okresu działalności artysty. Wyraźnie widoczny jest w nim wpływ Jacka Malczewskiego, którego był uczniem. Hofman podążył za mistrzem nurtem malarstwa symbolicznego. Obraz datowany jest na 1915 rok. Europę spowijały wówczas dymy wielkiej wojny a Malczewski nawoływał swych kolegów po fachu, by ci malowali tak, by Polska zmartwychwstała. Ten okres twórczości Hofmana znakomicie scharakteryzował czeski poeta – Jiří Karásek we wrześniowym numerze czasopisma „Maski“ z 1918 roku. (...) można powiedzieć z całą pewnością, że nie ma malarza polskiego więcej „polskiego“ nad V. Hofmana, malarza, który by wybitniej przedstawiał polską psyche i sięgał w polską mistykę, w tę, co płynie z polskiej poezji, a główne swe źródło ma w utworach Słowackiego, tak wielbionego przez Hofmana i tak mu bliskiego duchem. Wszechświatowa wojna zagnała Hofmana na przeciąg dwu lat do Czech – jego ojczyzny po ojcu. Zamieszkał w Pradze, opuściwszy swą pracownię w Krakowie i tworzył między nami w improwizowanym atelier w pięknej willi, położonej wysoko na Hrebenkach, tonącej w bukietach róż... Ale czeskie otoczenie nie miało już na niego żadnego wpływu. Dzieła jego z tej doby przejściowej są również polskie i również dalekie od tego, co przemawia do widza z obrazów...