1.
IInformacje o dziele:
22,5 x 30,5 cm (w świetle passe-partout)
sygn. ołówkiem pod kompozycją l.d.: Józef Mehoffer
Zuchwały ogrodnik II to jedna z najsłynniejszych grafik Józefa Mehoffera, wzmiankowana w licznych publikacjach, w której – jak pisze Maria Poprzęcka – artysta demonstruje mistrzostwo warsztatowe i charakterystyczny język wizualny, łączący symbolizm, secesyjną dekoracyjność oraz osobistą mitologię. Dążąc do najlepszego wyrazu swej koncepcji, wybrał on technikę akwaforty, odchodząc od pierwotnej, wykonanej miękkim werniksem wersji Zuchwały ogrodnik I. Scena, utrzymana w duchu młodopolskiej dekadencji z nutą humoru, rozgrywa się w rodzinnym ogrodzie Mehofferów w Jankówce. Przedstawia żonę artysty, której beztroską przechadzkę przerywa Śmierć. Ukazana jako „zuchwały ogrodnik” ze skrywanym sierpem, przewraca ona konewkę, z której wylewa się woda – symbol życia. Jak zauważa Mateusz Salwa, ogród w twórczości Mehoffera, podobnie jak w kulturze początku XX wieku, jest przestrzenią przemian i duchowych poszukiwań, zyskując wymiar metafizyczny – staje się miejscem napięć, ukrytych pragnień i alchemicznych transformacji.
Z kolei Elżbieta Wichrowska pisze, że sama postać „zuchwałego ogrodnika” pozostaje ambiwalentna: może być odczytywana jako alter ego artysty, kreatora, lub jako alegoria na granicy...
Józef Mehoffer:
Józef Mehoffer (Ropczyce 1869-Wadowice 1946) - malarz, grafik, scenograf i pedagog; obok Stanisława Wyspiańskiego był najwybitniejszym polskim twórcą witraży i polichromii. Uczeń Jana Matejki i uczelni paryskich - Ecolé des Beaux Arts i Accadémie Colarossi - swą drogę twórczą rozpoczął w latach 1889-1891 od pracy nad polichromią Kościoła Mariackiego w Krakowie (pod kierunkiem Matejki). W roku 1895 otrzymał I nagrodę na międzynarodowym konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu w Szwajcarii (ich realizacja trwała aż do 1934). W latach następnych otrzymywał różne inne zamówienia na witraże i polichromie, m.in. dla katedry na Wawelu i w Płocku, katedry Ormiańskiej we Lwowie, dla kościołów w Opawie, Onnes w Szwajcarii, w Jutrosinie, we Włocławku czy Przemyślu (nie wszystkie zrealizowane). Był wybitnym reprezentantem sztuki secesji. Tworzył dekoracyjnie traktowane portrety, w tym autoportrety i portrety żony, a także obrazy o zabarwieniu rodzajowym, które w latach 1895-1917 zyskiwały wymowę kompozycji symbolicznych. Malował także pejzaże łączące secesyjną dekoracyjność ze zdobyczami impresjonizmu. Z mistrzowską biegłością posługiwał się różnymi technikami - olejem, temperą, akwarelą i gwaszem - zajmował się także grafiką. Ostatnia wielka wystawa dzieł artysty, zatytułowana Opus magnum, odbyła się w roku 2000 w Muzeum Narodowym w Krakowie.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2025-06-15 | 1 | 4 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
