W drugiej połowie lat 80. twórczość Natalii LL, autorki słynnych serii Sztuki konsumpcyjnej i Sztuki Postkonsumpcyjnej uległa znacznym przeobrażeniom. Przejmująco ekspresyjne realizacje tego czasu – m.in. Głowy paniczne, Puszysta tragedia, Trwoga paniczna są wyrazem świadomości przemijania, egzystencjalnego niepokoju i lęku doświadczanych przez artystkę. Tak pisała o nich Bożena Kowalska: Dawne urzeczenia pięknem cielesności zdają się przeobrażać w swoistą formę autoagresji, czy nawet samozniszczenia. Powstają kolejno cykle fotograficznych autoportretów zniekształcających rysy artystki nie do poznania przez użycie naciągniętego na twarz muślinu i stosowanie mimiki zastygłego tragizmu śmierci, krzyku rozpaczy, lub odpychającego szpetotą i grozą szyderstwa. Autoagresja polega tu nie tylko na turpistycznym potraktowaniu siebie w portrecie, ale też na dodatkowym, malarskim działaniu uzupełniającym fotograficzne powiększenie. Na twarz naniesione są pociągnięcia pędzlem, czasem jak bolesne skaleczenia, kiedy indziej jak zwęglające płomyki lub odgradzająca, gęsta przesłona, albo jak znaki unieważnienia, czy wreszcie jak symptomy rozkładu. Przejmującą ekspresję „Głów panicznych“, „Głów mistycznych“, czy „Głów wizyjnych“ potęgują ich monumentalne wymiary (B. Kowalska, Natalia LL. Sztuka i energia, red. A. Sobota, Muzeum Narodowe Wrocław 1993, s. 63).

♣...