sygn. p.d.: Sidorowicz 1877 | MÜNCHEN

Na odwr. nr (czarną farbą): 300; poniżej pieczęć fabryki przyborów malarskich: [...] & Farben Fabrik | von | Richard Wurm | München; ponadto na ramie tłoczona, okrągła pieczęć: J.P. LARSON | 1940 | STOCKHOLM

Sidorowicz około 1874 r. wyjechał z rodzinnego Lwowa do Monachium, gdzie znalazł się pod dużym wpływem Walerego Brochockiego oraz Aleksandra Kotsisa, z którymi dzielił pracownię i pod których wpływem zainteresował się pejzażem. Pierwszy w tym nowym dla niego rodzaju utwór, nosił odrazu cechy spotykane u wszystkich następnych, nastrój wysoce poetyczny, wywołany nie wielkiemi środkami. Poetyczność krajobrazu Sidorowicza leży przeważnie w kolorze. Niewielkie swoje obrazki początkowo malował w swojej pracowni z pamięci – potem dopiero zaczął w naturze wyszukiwać stosownych motywów – naturę jednak przystosowywał zawsze do wewnętrznych swych potrzeb. (...) Wewnętrzny smutek zaklinał on w ramy niewielkich swych obrazków; robią one wrażenie, gdyż są wytworem duszy, która wiele czuła (H. Piątkowski, Album sztuki polskiej (wystawa retrospektywna w Warszawie 1898), Warszawa 1901, s. 20).

Sidorowicz często wracał do motywu obozowisk Cyganów, rozbijanych wśród wysokich sosen lub ukazywanych o zmierzchu. Ten ulubiony temat pojawia się wielokrotnie...