38.
IInformacje o dziele:
sygn. p.d.: Jul Fałat 900 Bielany
Na g. listwie krosien malarskich nalepka warszawskiego domu aukcyjnego, obok nalepka z numerem (druk): 224.
Prezentowana akwarela stanowi znakomity przykład dojrzałego okresu twórczości Juliana Fałata, w którym to artysta osiągnął mistrzostwo techniczne i wyjątkową czystość spojrzenia. Bielany ukazują charakterystyczną dla niego lekkość pędzla oraz zdolność wydobycia nastroju pejzażu przy użyciu oszczędnych, lecz precyzyjnych środków. To właśnie ta wirtuozeria sprawiła, że akwarele Fałata porównywane są do najlepszych europejskich realizacji końca XIX wieku, a sam artysta uznawany jest za jednego z twórców, którzy wynieśli akwarelę do rangi medium równorzędnego z malarstwem olejnym. Duże, jasne płaszczyzny nieba i muru kontrastują tu z gęstą, migotliwą zielenią, budując wrażenie przestronności i swobodnej, naturalnej kompozycji. Fałat posługuje się paletą niezwykle świetlistą, miejscami pastelową, dzięki czemu całość zyskuje lekkość będącą jednym z jego znaków rozpoznawczych. Architektura została jedynie delikatnie zasugerowana – artysta świadomie unika jej dosłowności – pozwalając by pierwszoplanową, dominującą rolę przejęła przyroda i intensywne południowe światło, potęgując atmosferę letniego dnia.
Julian Fałat był mistrzem akwareli, a jego pejzaże wyróżniają się niezwykłą umiejętnością uchwycenia ulotnych zjawisk atmosferycznych....
Julian Fałat:
Julian Fałat (Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 - Bystra k. Bielska 1929) - malarz i pedagog - jeden z najwybitniejszych artystów polskich okresu przełomu XIX i XX wieku, członek polskich i europejskich stowarzyszeń twórczych oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, wielokrotnie odznaczany medalami na wystawach międzynarodowych. Studiował malarstwo u Władysława Łuszczkiewicza i Leona Dembowskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1868-71 i 1881) i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra Strähubera i Johana Leonhardta Raaba (1877-80). Po studiach spędził kilka miesięcy w Rzymie, w 1884 był w Paryżu i w Hiszpanii, a w 1885 odbył podróż morską dookoła świata. W 1886 podczas polowania u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu poznał późniejszego cesarza Niemiec Wilhelma II - dla którego następnie w latach 1886-95 pracował w Berlinie jako malarz nadworny. W latach 1894-96 współpracował z Wojciechem Kossakiem przy panoramie Berezyna. W 1895 został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, w której gruntownie zreformował system nauczania, przekształcając tę uczelnię w nowoczesną Akademię Sztuk Pięknych (r.1900). Do roku 1910 był rektorem Akademii; po przejściu na emeryturę osiadł w miejscowości Bystra k. Bielska. Znakomity akwarelista, malował także olejno. We wcześniejszym okresie tworzył w konwencji realistycznej, z czasem rozjaśnił i wzbogacił paletę, a w akwarelach wprowadzał rozlewną plamę barwną. Zasłynął jako malarz scen myśliwskich rozgrywających się najczęściej w zimowej scenerii; malował też pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, portrety, widoki miejskie.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2024-06-16 | 20 | 110 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
| 2025-12-14 | 38 | 100 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
