Niemiecki portrecista i malarz scen rodzajowych, Gottlieb Emil Schuback pierwsze lekcje malarstwa pobierał u G. Handorfa w Hamburgu. Następnie – od roku 1836 – studiował w Akademii Sztuk pięknych w Monachium, pod kierunkiem Petera Corneliusa i Heinricha Hesse. W latach 1843/1844 był w Rzymie i kopiował obrazy Rafaela. Od 1848 znowu mieszkał w Hamburgu, gdzie w 1851 założył rodzinę i skąd wkrótce, wraz z żoną, przeniósł się do Düsseldorfu. Tam w latach 1855/1856 kształcił się jeszcze u R. Jordana. Tworzył portrety i kompozycje figuralne o historycznej bądź współczesnej tematyce. Jednak największą popularność przyniosły mu pogodne sceny rodzajowe, szczególnie zabarwione ciepłym humorem obrazy o tematyce dziecięcej. Wśród dzieł, które prezentował na wystawach – w Monachium, Berlinie, Bremie, Düsseldorfie, Hamburgu, Hannoverze i Kolonii – były, m.in. takie obrazy jak Droga do kościoła w Westfalii, Opowieści dziadunia, Spotkanie dwóch starych przyjaciół.