Hermann Koch (Dömitz / Meklemburgia 1856 – Monachium 1939) – niemiecki malarz – autor scen historycznych i rodzajowych, portrecista i malarz martwych natur. Był synem znanego architekta Friedricha Kocha, pod którego okiem rozpoczął naukę rysunku. W latach 1875-77 kształcił się w Szkole Sztuki w Norymberdze, a w latach 1877-82 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, pod kierunkiem Ludwiga Löfftza i Wilhelma Lindenschmita. Debiutował w roku 1883 na wystawie w monachijskim Glaspalast, gdzie pokazał Tintoretta malującego zmarłą córkę (obecnie w Art Gallery, Sunderland). W latach następnych, jako członek monachijskiego stowarzyszenia Künstlergenossennschaft, wystawiał nadal w Glaspalast w Monachium, a jego obrazy historyczne i rodzajowe popularyzowały liczne reprodukcje drzeworytnicze. Artysta malował też wiele doskonałych portretów kobiecych i martwych natur z owocami lub kwiatami. Obrazy Kocha posiadali w swych zbiorach, m.in. Elżbieta, cesarzowa Austrii i Karol Józef Luitpold, książę regent Bawarii. Do najbardziej znanych dzieł artysty należą płótna Ave Maria (1883), Ingeborga nad morzem (1886), Echo (1888) czy dwie wersje Pogrzebu zakonnicy (1891, 1904). W latach późniejszych artysta jeszcze wielokrotnie wystawiał w monachijskim Glaspalast (do 1922) i prezentował swe prace na wystawach sztuki niemieckiej, m.in. w Berlinie, Dreźnie, Düsseldorfie oraz w Wiedniu.