Marek Żuławski (Rzym 1908 - Londyn 1985) - malarz, rysownik, krytyk artystyczny; był synem pisarza Jerzego Żuławskiego. Od 1926 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Karola Tichego, Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. W 1935 otrzymał stypendium ministerialne i wyjechał na dalsze studia do Paryża. Od 1936 stale mieszkał w Londynie. W latach trzydziestych przesyłał obrazy na wystawy w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki, wystawiał także w londyńskich galeriach. Po wojnie prezentował swe prace w kilku miastach Wielkiej Brytanii, w 1952 miał wystawę we Florencji. Wystawiał również w kraju, m.in. w Warszawie, Sopocie oraz w Toruniu. Wiele podróżował, m.in. do Włoch, Grecji, Szwajcarii, na Bliski Wschód. We wcześniejszym okresie twórczości malował w konwencji postimpresjonistycznego koloryzmu, z czasem coraz bardziej upraszczał i syntetyzował formę, stosując ciemniejszą, zgaszoną gamę barwną. Zajmował się też grafiką, rysunkiem i malarstwem ściennym. Był także pisarzem i krytykiem sztuki; opublikował Dawn, Noon and Night (1958), Od Hogartha do Bacona (1973), Romantyzm, klasycyzm i z powrotem (1976) oraz dwa tomy wspomnień Studium do autoportretu (1980, 1990). Ponadto - podobnie jak rodzice i bracia (Juliusz i Wawrzyniec) - był zamiłowanym taternikiem, w latach międzywojennych dokonał kilku nowych wejść.