Leon Lewkowicz w 1960 ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, uzyskując dyplom w pracowni Zdzisława Głowackiego. W 1961 wyjechał do Paryża, gdzie mieszka i tworzy do dziś. W 1970 uzupełniał studia w pracowni litografii w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Od 1972 tworzy również w Pietrasanta we Włoszech, gdzie powstaje większość jego kameralnych rzeźb (w brązie i terakocie). Poza rzeźbą maluje i rysuje, uprawia też formy pośrednie jakimi są kompozycje malarsko-rysunkowe w technice gwaszu, z elementami rytu czy delikatnego reliefu w grubej warstwie farby. Jego sztuka wiele zawdzięcza tradycji Ecole de Paris, jej międzynarodowego środowiska lat międzywojennych i po II wojnie światowej. Wykształcony wówczas typ figuracji i ekspresji odzywa się w twórczości malarskiej Lewkowicza z równą siłą, co fascynacja światem sztuki etruskiej w jego rzeźbach. Wpływy te przepaja i ujednolica osobisty ton, styl artysty. Wystawia on od 1962.