Julia Acker pochodziła z mieszczańskiej rodziny żydowskiej. Studia malarskie rozpoczęła w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych Leonarda Podhoreckiego we Lwowie, następnie uczyła się na prywatnych studiach u Pawła Gajewskiego. Pracowała bardzo dużo, w latach 1933-1939 brała udział w jedenastu wystawach w TPSP we Lwowie, m.in. z grupą „Ster” w 1936. Ponadto uczestniczyła w wystawach: w Stanisławowie (1936), w TPSP w Krakowie i Ogólnopolskim Salonie Sztuki w Poznaniu w 1937, w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (1939). Od września 1939 pomagała przybywającym do Lwowa uciekinierom spod okupacji niemieckiej. Po zajęciu miasta przez Niemców (czerwiec 1941) żyła w narastającym wciąż poczuciu zagrożenia, które doprowadziło ją do samobójczej śmierci. Malowała sceny rodzajowe, często z życia gminy żydowskiej (Talmudyści, Żydowskie zapusty). Była cenioną portrecistką, dążącą do uchwycenia indywidualności modela. Wykonała portrety szeregu osób z kręgu inteligen