Adam Myjak od 1965 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1971, rok później rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystym wydziale. Od 1990 jest profesorem. Był dwukrotnie wybierany na podwójne kadencje rektora (1990-1996 i od 1999). Debiutował wraz z pokoleniem tzw. nowej figuracji lat 70. w sztuce polskiej. Współtworzył ruch „O poprawę“. Wczesny okres jego twórczości stał pod znakiem wielkiego cyklu głów o miękkiej, jakby zamglonej fakturze i sennych rysach, monumentalnych niezależnie od ich fizycznych wymiarów. Motyw głowy jako pola symbolicznych zabiegów pozostaje aktualny w jego twórczości, przechodząc, wraz z równie klasycznymi tematami, jak popiersie i figura, kolejne fazy formalne i stylistyczne. Wśród nich wyodrębnia się okres bardziej zdecydowanego i syntetycznego formowania powierzchni oraz kontrastowania partii matowych i polerowanych bądź łączenia różnych materiałów, jak kamień i brąz, co nastąpiło na przełomie lat 70. i 80. Artysta spędził lata 1979-1981 na stypendium im. Wilhelma Lehmbrucka w Niemczech. W połowie lat 80. nowym cyklem w jego twórczości stały się kroczące, wydłużone, ażurowe „Figury“. Następujące po sobie kształty i formy wzbogacały kolejno repertuar jego twórczości, składając się na jej dzisiejsze bogactwo. Zdobywa liczne nagrody w konkursach krajowych i międzynarodowych. Poza rzeźbą i medalierstwem, któremu poświęcał się zwłaszcza na początku swej drogi twórczej, ma w swym dorobku projekty i realizacje monumentalne, podejmowane często wspólnie z Antonim Januszem Pastwą (niezrealizowany Pomnik Katyński na Powązkach, 1983, ostatnio - kwadryga na Teatrze Wielkim, odsłonięta 3 V 2002). Ważnym wątkiem jego twórczości jest również rysunek.