Moriz Melzer zaczynał jako malarz na porcelanie. Potem studiował w Akademii w Weimarze. W 1908 przeniósł się do Berlina, gdzie w następnym roku wziął udział w wystawie miejscowego odłamu ugrupowania „Sezession“. Odrzucenie prac z następnej wystawy spowodowało, że artysta stowarzyszył się z „Neue Sezession“ i wziął udział w inauguracyjnej wystawie ugrupowania w 1910. W tym czasie wspólnie z Georgiem Tappertem założył szkołę artystyczną. Przed I wojną światową podróżował dla studiów do Paryża i Florencji. Po wojnie był współzałożycielem „Novembergruppe“, uczestnikiem jej wystaw w latach 1919-1922 i późniejszych. Od 1921 był nauczycielem w szkole Reimanna w Berlinie. W 1933 został pozbawiony prawa nauczania i wystawiania, jego prace zostały przez hitlerowców zaliczone do „sztuki zdegenerowanej“. Wiele z nich uległo zniszczeniu. Obok malarstwa Melzer zajmował się rzeźbą oraz grafiką, specjalizując się zwłaszcza w barwnej monotypii.