Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
pastel, papier brązowy, 60 x 45 cm (w świetle oprawy)
sygn. p.g: Ignacy Witkiewicz | 1924 T.B + E [w owalu] | X
Obraz posiada ekspertyzę dr Anny Żakiewicz z maja 2022 roku.
Portret przedstawia małego Tomasza Domaniewskiego (ur. 1920), zwanego Tomciem. Wprawdzie poważna twarzyczka lekko przestraszonego dziecka została narysowana bardzo starannie, w konwencji realistycznej, jednak jego ubiór oraz otoczenie – leżące przed nim owoce i łańcuch szczytów górskich widocznych za jego plecami – artysta potraktował bardzo swobodnie. Dzięki temu portret nabrał swoistej ekspresji wyróżniającej go spośród szeregu innych portretów wykonanych bardziej schematycznie. Takie potraktowanie małego modela z pewnością wynikało z faktu, że był on synem Ireny i Janusza Domaniewskich, przyjaciół Witkacego. Mieszkali oni w Zakopanem od 1921 r. Janusz był doktorem zoologii, pracował jako inspektor ochrony przyrody i łowiectwa, w latach 1927-1930 był kustoszem Muzeum Tatrzańskiego i jednocześnie prezesem Zakopiańskiego Oddziału Towarzystwa Tatrzańskiego. Jego żona Irena opiekowała się Alpinarium (Ogrodem Roślin Alpejskich) przy Muzeum Tatrzańskim.
Przyjazne stosunki z Witkacym uległy pogorszeniu jesienią 1925 r. wskutek wyzwania artysty na pojedynek przez Karola Stryjeńskiego w wyniku plotek dotyczących romansów tego ostatniego...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2003-06-15 | 61 | 18 000 zł | 15 000 zł | N/A PLN USD |
| 2022-06-26 | 63 | 190 000 zł | - | N/A PLN USD EUR |
