Jadwiga Maziarska-Pochwalska studiowała początkowo prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie,a od 1933 w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. Kontynuowała studia w latach 1934-1939 w krakowskiej ASP. W latach studiów należała do organizacji lewicowych, przejściowo związana była z pierwszą Grupą Krakowską. Po wojnie należała do Grupy Młodych Plastyków i Klubu Artystów. Uczestniczyła w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie 1948/49. Od 1957 jest członkiem Grupy Krakowskiej, której była współzałożycielką. Jednocześnie podtrzymywała związek z rodzinnym Śląskiem, regularnie wystawiałjąc z Grupą Zagłębie. Od połowy lat 40. tworzyła obrazy abstrakcyjne (początkowo również formy przestrzenne). Konsekwentnie rozwijając zainteresowania strukturalne, wcześnie i samodzielnie doszła do malarstwa materii, którego jest prekursorką nie tylko na naszym gruncie. Początkowo eksperymentowała z fakturą malarską, nakładając na płótno grube i zróżnicowane warstwy farby. . Od 1947 tworzyła w technice aplikacji, zszywając kawałki tkanin o różnych barwach i fakturach. W latach 50. wzbogaciła swą technikę o połączenie farby olejnej ze stearyną, co pozwalało jej tworzyć kompozycje o grubej, zróżnicowanej fakturze, ukształtowanej w naturalny sposób z podatnego materiału. Od lat 70., zarzuciwszy technikę stearynową, artystka wróciła do malarstwa olejnego, tworząc serie kompozycji o wąskiej gamie barwnej, niekiedy ograniczonych do czerni i bieli. Od lat 90. na powrót zastosowała bogatszą kolorystykę. W 2001 otrzymała Nagrodę Artystyczną im. Jana Cybisa, w roku następnym jako laureatka zaprezentowała wystawę indywidualną w Domu Artysty Plastyka w Warszawie.