Arika Madeyska studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego i Jacka Żuławskiego, uzyskując dyplom w 1951. Następnie przeniosła się do Warszawy. Wzięła udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale w 1955 (jako Jadwiga Madeyska-Wojciechowska), uzyskując na niej nagrodę. W 1956 wyjechała do Francji. Początkowo utrzymywała bliski kontakt z krajem, uczestnicząc w wystawach zbiorowych, jak Festiwale Sztuk Plastycznych w Sopocie (1955, 1957, 1958, 1970) i w wystawach sztuki polskiej za granicą (Genewa 1959, Paryż 1959). W latach 60. związała się z ruchem malarzy marynistów, uczestnicząc w kilku zbiorowych wystawach poświęconych tej tematyce. Organizowała też w kraju wystawy indywidualne, m. in. w Salonie "Nowej Kultury" (1959), Galerii Krzywe Koło (1960), Galerii Kordegarda (1962). Jednocześnie od początku lat 60. coraz intensywniej wystawiała we Francji. Początkowo malowała pejzaże miejskie i widoki nadmorskie, utrzymane w wyciszonej, zazwyczaj ciemnej tonacji. Następnym etapem jej drogi twórczej była abstrakcja o indywidualnym wyrazie i repertuarze form, bazującym na układach łuków i kół. Równolegle od początku tworzyła rysunki i collages, w których wykorzystywała materiały takie jak koronki, pasmanterię, cekiny itp. Zajmuje się także tkaniną i konserwacją dzieł sztuki. Jej twórczość została przypomniana w Polsce na wystawie "Jesteśmy" w 1991, po której odnowiła kontakty z krajem, organizując tu kilka wystaw indywidualnych.