Stanisław Rodziński (ur. Kraków 8 III 1940) studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1957-1963). Wkrótce po ukończeniu studiów podjął pracę pedagogiczną, początkowo w szkolnictwie niższych stopni. W 1972-80 wykładał w PWSSP we Wrocławiu, następnie w ASP w Krakowie, gdzie w 1989 został profesorem. W 1993 został wybrany dziekanem Wydziału Malarstwa, a w 1996 rektorem uczelni. W latach 1963-83 działał w ZPAP, od 1975 był redaktorem naczelnym „Biuletynu Rady Artystycznej ZPAP”. W latach 80. działał i wystawiał w ruchu kultury niezależnej. Na ukształtowanie się i poważny ton jego malarstwa niemały wpływ wywarła sztuka i osobowość Józefa Czapskiego, z którym artysta kontaktował się osobiście. Skupiona ekspresja, nasycona, choć rozgrywana zazwyczaj w wąskiej gamie kolorystyka, wyraźne masy i plany malarskie to cechy, które charakteryzują malarstwo Rodzińskiego ostatnich dekad. Artysta często podejmuje tematykę religijną – chrystologiczną, pasyjną, nasycając trudnymi do zdefiniowania odniesieniami sakralnymi również przedstawienia pejzażu, architektury czy kompozycje na granicy abstrakcji. Zajmuje się krytyką, publicystyką i eseistyką artystyczną. Od 1968 stale współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”, a nadto z miesięcznikami „Znak”, „Odra”, „Dekada Literacka” i in.